Leuk om weer even bij te praten. Vertel eens wat jullie ervaring is met de missie tot dusver.

Het project Casa do Oleiro is een afgebakend stukje missionair werk. Iets wat wij met veel plezier doen! Het assisteren van de jongste groepen vindt Jozias fantastisch. Aanwezig zijn, dollen met de kinderen, leuke activiteiten uit de mouw schudden en daar waar nodig de kinderen helpen met hun opdrachten. Niet te veel voorbereiding gevraagd. Wel als het aankomt op het behandelen van een Bijbels onderwerp, dit seizoen ‘de zaligsprekingen’. Voor Jozias zelf is het leerzaam om steeds opnieuw in hetzelfde onderwerp te duiken en nieuwe invalshoeken of dingen te ontdekken. Op zijn manier vertaalt hij de boodschap op een eenvoudige manier naar de kinderen. Veelal met tekeningen op het schoolbord.

Dat Bijbels onderwijs is wel een speerpunt van het project. Het gaat tenslotte om geestelijk voedsel. Onmisbaar. Maar ook de lessen, activiteiten en de maaltijden zijn onderdeel van missionair bezig zijn. Alle tijd die wij samen met de kinderen doorbrengen, zorgt er ook voor dat er een band wordt opgebouwd. Het is belangrijk dat de kinderen een plek hebben waar ze zich veilig voelen, ze kunnen delen wat hen bezig houdt en hulp kunnen krijgen als het nodig is.

De middagen met de oudste leeftijdsgroep vragen wel meer voorbereidingstijd van Jozias. Zo zijn er de Engelse lessen. Maar ook het invullen van de rest van de middag vraagt meer aandacht. Met de jongste twee groepen krijg je al snel iedereen mee met een spel, maar de oudere jongeren zijn ‘kieskeuriger’. Als ze iets niet leuk vinden of willen, doen ze het ook niet.

Martha is inmiddels na haar zwangerschapsverlof ook weer aanwezig op het project. Haar werkzaamheden zijn veelal organisatorisch. Dit is anders dan wat ze had verwacht toen ze besloot om naar Brazilië te komen, maar noodzakelijk om het project te laten functioneren. Als zij de kinderen de activiteiten ziet doen, ze samen ziet spelen en leren – niet alleen taal en rekenen, maar ook over onze hemelse Vader en Zijn liefde – dat maakt voor Martha haar werkzaamheden zeer de moeite waard.

Naast Casa do Oleiro wordt Jozias steeds meer betrokken bij het jeugdwerk van de kerk. De kerk kent een actieve, hechte groep tieners die wekelijks samenkomt. Op de avonden wordt ruim de tijd genomen om te bidden en samen na te denken over een geloofsonderwerp. Jozias ziet dit ook als een afgebakend stukje van onze missie hier.

Minder afgebakend is wat er daarnaast nog allemaal gebeurt in ons privé leven. Op straat, op school, in de kerk, maar ook thuis. Het zal voor ouders niet onbekend in de oren klinken, dat dit met tijden ook een behoorlijke uitdaging kan zijn. Maar missionair zijn, betekent bijvoorbeeld ook je kinderen Bijbels te onderwijzen en hierin het juiste voorbeeld te geven. Om pak ‘m beet avonds negen uur met een huilende baby en twee jonge kinderen die niet willen slapen én vooral niet willen luisteren, is het na een lange dag nog geen vanzelfsprekendheid dat juiste voorbeeld geven. Maar goed dat zou in Nederland niet anders zijn geweest

Wat wel anders is dan in Nederland, is het straatbeeld hier. En dan met name de mensen die je hier tegenkomt. Voortdurend worden onze ogen getrokken naar het leed van mensen, het meest zichtbaar in daklozen, bedelaars en mensen die wat proberen (bij) te verdienen aan het langslopen van de vuilnis op zoek naar iets ‘kostbaars’ zoals lege flessen en blikjes. Het is niet eenvoudig om de Heilige Geest op dit soort momenten niet tot je te horen spreken en in actie te komen.